maart 27, 2020

Wij gaan met ons gezin emigreren naar Bonaire. We zeggen onze baan op, hebben ons huis verkocht en gaan de zon achterna. Een typisch gevalletje ‘ik vertrek’ zeggen veel mensen. ‘Ik vertrek’ heeft wat dat betreft echt een cultstatus bereikt in ons land. Iedereen denkt dan ook direct dat er onenigheid zal komen, dat je de taal niet spreekt en dat je over je budget zult gaan, de vergunning er niet is en de aannemer corrupt zal zijn. Veel kijkers vinden het denk ik leuk als het helemaal mis gaat, maar eigenlijk is het opvallend hoe vaak het gewoon goed afloopt. Dat geeft de vertrekkende burger moed! En eerlijk gezegd wij hebben het nog vrij makkelijk want we gaan niet gelijk iets bouwen of iets voor ons zelf beginnen. Wij gaan ‘gewoon’ eerst een huis huren en een beetje werken, even orienteren en kijken hoe we het willen aanpakken allemaal. Daarnaast gaan onze kinderen daar straks naar een Nederlandse school, hoe makkelijk kan het zijn. 

Afgelopen week keken we de aflevering met Cosmas, Nicole en Therese terug uit 2019. Dat ging ook hartstikke goed hoor, niks aan de hand eigenlijk. Misschien ook omdat het wijze mensen zijn, zo blijkt ook wel als je achteraf kijkt op de website bij ‘hoe gaat het nu met’. Nicole zegt bijvoorbeeld ‘Wees gerust. Als je het in Nederland fijn hebt gehad, dan zul je het op andere plekken in de wereld ook treffen.’ Dat is een erg fijne manier om tegen de zaak aan te kijken, vooral ook omdat wij het in Nederland inderdaad ook heel goed hebben. We wonen in een heel leuk huis, in een prachtig mooi stadje aan de zee en we hebben heel veel vrijheid in ons dagelijks leven en we hebben ook nog eens twee blije gezonde kinderen. Toch gaan we weg en tijdens deze aflevering begrijp ik ook een beetje beter waarom we dat willen. Dat is iets wat Cosmas opmerkt tijdens de mannenavond in het kleine Franse dorpje: ‘Niemand praat over geld, over wat voor werk die heeft of heeft gedaan, het is allemaal in het nu.’ Dat is precies hoe het op Bonaire ook gaat weten we uit ervaring, want we hebben er acht jaar geleden ook een tijd gewoond. Het maakt er niet uit wat voor werk je doet, of wat je allemaal hebt gestudeerd of hoeveel geld je hebt. De kitesurfinstructeur die ooit een universitaire studie deed, de kitesurf leerling die miljonair is, ze zijn daar gelijk. Ze hebben allebei een korte broek en een versleten shirt aan en ze genieten van de zon, de wind en de zee. Dat is waarom ik zo van de plek hou, het gaat echt om de mens niet om het omhulsel of het vaak vertelde riedeltje over jezelf. Het doet er niet toe, je bent er, men zegt ‘kom bij ons barbequen, drink een biertje, speel gitaar en vertel een mooi verhaal.’ 

Ook al is het dinsdag, vandaag telt.

Er zijn natuurlijk nog een heleboel redenen voor ons om te vertrekken, maar dit is zeker een belangrijk verschil tussen dat mooie Caribische eiland en het leven dat we hier kennen.

Dus ook wij vertrekken, en het komt helemaal goed want wij hebben geen vast plan en geen precies doel.