Vandaag is de dag dat ik mijn getuigenis opschrijf.

9 april 2023

Hierna kun je me raar vinden, of leuk, dom, ouderwets of kortzichtig. Maybe. Maar misschien valt er een zaadje in goede aarde…you never know. 

Het is paaszondag, de dag dat Jezus weer opstond. Zijn graf werd bewaakt door de Romeinen, omdat ze er al bang voor waren. Ik ben pas dit jaar begonnen met het lezen van de bijbel. Afgelopen november om precies te zijn. Ik weet er dus nog niet zo heel veel van, maar als je het zelf gaat lezen dan gebeurt er iets. Veel dingen die ik vroeger om me heen hoorde waren mij verteld, door anderen. Als kind en tiener kon ik er geen soep van maken. Maar ik had nog nooit een letter zelf gelezen. Ik baseerde mij enkel op de anderen. Ook de gereformeerde kerk kon mij uiteindelijk niet echt boeien, al heb ik een periode gehad dat ik er zelf naar toe wilde, ondanks dat het niet hoefde van mijn ouders. Ik zag het nog altijd niet, niet in de mensen die in de kerk zaten, niet in de dominee. 

Ik ging later zelf op zoek, omdat ik wel geloofde in meer tussen hemel en aarde. Na het lezen van ‘The Secret’ dacht ik wow zou het echt zo werken? Ik ging het uitproberen. Het komt er op neer dat je kunt visualiseren en kunt ‘vragen’ aan het universum om bepaalde dingen. Dit betekent vaak dat je dus gaat denken hmm wat wil ik precies ‘manifesteren’. Als je alles al hebt ga je dan dus dingen vragen die je eigelijk niet nodig hebt en vaak een vorm van luxe zijn. Als het een paar keer werkt denk je dat het werkt. En ik moet ook zeggen, ja dit werkt. Vanuit de secret ging ik andere boeken lezen die misleidend zijn zoals ‘Een ongewoon gesprek met god’. Omdat ik nieuwsgierig was ben ik ook naar een heler geweest en heb ik dingen uitgetest met Channelen en met edelstenen. Uiteindelijk draait dit allemaal, ook al vind je op dat moment dat het wel meevalt, om geld, status, iets kunnen, iets willen betekenen, belangrijk willen zijn.

Hoe kan het nou dat dit werkt? Dit komt omdat satan, lucifer, de duivel, hoe je hem ook maar wilt noemen God kopieert. Hij doet ook wonderen, hij geeft je ook dingen. Hij kan je geven wat je vraagt, maar wie zegt of dat goed voor je is? Geeft hij dit gratis? Nee, het kost je wat. Je krijgt een tijdelijke high, omdat je iets magisch mee hebt gemaakt, omdat je iets hebt gemanifesteerd. En dan komt er weer een low. Dit kan van alles zijn, je kind wordt ziek, je kind huilt veel, je man krijgt een ongelukje, zelf voel je je na een tijdje toch weer ongelukkig, onvervuld, onzeker, boos, leeg. Ik vloekte ook nog eens best wel veel, dit vond ik ook zorgwekkend, maar ik kon er niks aan doen. Ik was er klaar mee…Tijd om weer iets te manifesteren? Tijd om weer rustig te worden en te mediteren. Zo draai je in een kringetje rond, een vicieuze cirkel. Je wordt moe, uitgeput, moedeloos uiteindelijk.

Dit was ik op een gegeven moment ook. Ik wist niet meer hoe mijn droomleven er uit moest zien. Wat ik eigenlijk wilde. Wat ik nog meer moest doen. Ik was er al best wel klaar mee, maar ik wist niet hoe verder, want het werkte immers wel? Dacht ik…. Als ik heel eerlijk ben had ik zelfs even gewoon geen zin meer in het leven. Dit kan gek klinken als je mij kent, want mijn leven lijkt natuurlijk altijd ontzettend mooi. Het was tijdens deze periode dat Isa op instagram begon te spreken over het verschil tussen de New Age en de ware weg met Jezus. New age was precies waar ik mij mee bezig hield, of ‘spiritueel Disneyland’ zoals zij dat zo mooi verwoordt. Het aanbidden van de creatie in plaats van de creator om precies te zijn. Het is iets wat ook wordt gedaan in natuur religies en shamanisme. Het werkt, maar het is tijdelijk en het kost je iets. Als je goed kijkt naar de mensen dan zie je het ook. Je gaat het zien als je het door hebt. Puur is het niet…

Het duurde even voordat ik zag wat er allemaal nog meer onder valt. Het is veel, veel van wat ik geloofde. Ik vond het altijd mega interessant hoe natuurvolken mensen konden genezen met rituelen. Natuurlijk gingen ze vroeger wel wat te fanatiek de andere culturen overtuigen van het goede nieuws van Jezus. Hiermee hebben de Christenen natuurlijk hun eigen ondergang gedolven. 

Anyway. Ik dwaal af. Ik ben op dat moment op mijn knieen gegaan en heb God en Jezus, ik weet nooit wie ik moet hebben eigenlijk, dat is wel verwarrend, maar goed dat terzijde. Ik heb gezegd iets in de trand van: ‘Ik geef mij over, ik weet niet meer hoe mijn leven eruit moet zien. Ik weet het niet meer, ik weet het niet meer. God openbaart u zich aan mij’ Ongeveer zoiets, ik weet het niet meer precies maar toen moest ik enorm huilen. Ik voelde me toen al gelijk opgelucht. Ik ben aan de slag gegaan met alles waarmee ik de duivel had binnengehaald. Boeken heb ik weggedaan, ik heb onlangs nog het laatste verbrand trouwens, met numerologie, die vond ik nog ergens. Ik heb het boeddha beeld verkocht dat in de tuin stond. Alles alles heb ik weggedaan, zelfs kleding met een beetje hippie achtige uitstraling kan ik niet meer aan… Het voelt niet meer goed.

De dag erna werd ik ziek, kotsmisselijk. Ik heb een paar dagen lopen overgeven en ik wist dat het God was die aan het opruimen was (zoek maar eens op youtube bij demonen uitdrijvingen). Ik was niemand meer en ik hoefde ook niemand meer te zijn. Er gebeurden ook grappige dingen. We kregen bijvoorbeeld heel veel flyers in de bus over het geloof, opeens, later niet meer en ervoor ook niet. Ik ging wandelen en iemand kwam mij tegemoet met heel groot ‘Jezus leeft’ op haar shirt. Iemand die nooit over Jezus spreekt zei ook opeens tegen mij ‘Jezus leeft’, dit was een grapje, maar voor mij was de timing TE toevallig. 

Maar de grootste reden om te beseffen dat het allemaal geen grap is, dat het allemaal waarheid is, was dat ik opeens een grote liefde voelde. Liefde voor mijn kinderen, in de eerste plaats, want ik had altijd veel moeite met mijn tijd aan hun te geven. Ik wilde altijd liever zelf iets doen, zoals met name schilderen of sporten. Ik kon heel moeilijk genieten van hun aanwezigheid en dit was in een klap anders. Ik kon nu wel totaal berusten in mijn moederrol en er enorm van genieten. Liefde voor anderen is ook groter. De rust is ook totaal veel groter. Wie mij kent weet dat ik altijd wel wat een streber ben geweest, iemand die zich in haar jonge jaren met name, wilde bewijzen op allerlei vlakken. Iemand die de wereld ook wilde veranderen, een idealist. Dat ben ik misschien nog steeds wel een beetje, maar het vertrouwen in het grote plan geeft me nu meer rust. Ik mag nederig zijn, mens zijn, niet meer niet minder. Ik mag mijn dagelijkse kleine taakjes doen zonder de wereld te moeten redden. Ik hoef niet meer de beste te zijn. En dat ik zo denk komt nu vanzelf, dit hoef ik mezelf niet te vertellen. Dat is het mooie ervan. Ik ... ben.... gewoon. Ik ben maar een moeder, een van de vele en we doen allemaal ons best in ons eigen huisje. En als je denkt goh wat sneu, nee, ik vind dit heerlijk. Tuurlijk ik schilder ook nog en ik doe dan ook mijn best, maar dit probeer ik nu te doen uit liefde om iets moois te maken, niet andere redenen. 

Hierna gebeurde er nog meer, maar misschien komt dat een andere keer. Voor nu is dit mijn verhaal en ondanks dat ik niet meer denk de wereld te kunnen verbeteren, hoop ik toch een zaadje te planten. Laat je niet misleiden door religie, de buitenkant van het ware geloof, het Christelijke jasje dat is bedacht door mensen of het spirituele jasje aan de andere kant van het spectrum. Het ware geloof is maar simpel. Geloof dat Jezus de weg heeft vrijgemaakt naar God is in de basis genoeg. Hoe je dit wil invullen kun je misschien het beste zelf bedenken aan de hand van het lezen van de bijbel. 

Dikke kus Renske